Poštovana,
Zakon o radu (“Sl. glasnik RS”, br. 24/2005, 61/2005, 54/2009, 32/2013 i 75/2014), I to čl. 18 kaže da je zabranjena neposredna i posredna diskriminacija lica u odnosu na invalidnost.po čl. 19 pomenutog zakona neposredna diskriminacija jeste svako postupanje uzrokovano nekim od osnova iz člana 18. ovog zakona kojim se zaposleni, stavlja u nepovoljniji položaj u odnosu na druga lica u istoj ili sličnoj situaciji. Posredna diskriminacija, postoji kada određena naizgled neutralna odredba, kriterijum ili praksa stavlja ili bi stavila u nepovoljniji položaj u odnosu na druga lica – zaposlenog, zbog određenog svojstva. Dalje, čl. 20 kaže da je diskriminacija zabranjena u odnosu na uslove rada i sva prava iz radnog odnosa, kao I otkaz ugovora o radu. Zakonom o profesionalnoj rehabilitaciji I zapošljavanju osoba sa invaliditetom(“Sl. glasnik RS”, br. 36/2009) je predviđeno u čl. 24 da svaki poslodavac koji ima najmanje 20 zaposlenih da ima u radnom odnosu određeni broj osoba sa invaliditetom. Poslodavac koji ima od 20 do 49 zaposlenih dužan je da ima u radnom odnosu jednu osobu sa invaliditetom. Poslodavac koji ima 50 i više zaposlenih dužan je da ima u radnom odnosu najmanje dve osobe sa invaliditetom, i na svakih narednih započetih 50 zaposlenih po jednu osobu sa invaliditetom. Međutim, čl. 29 istog zakona kaže da poslodavac koji ne zaposli osobe sa invaliditetom u skladu sa članom 24. ovog zakona plaća penale u visini trostrukog iznosa minimalne zarade utvrđene u skladu sa propisima o radu, za svaku osobu sa invaliditetom koju nije zaposlio.
S poštovanjem,
Mladi Pro Bono